Kochani moi,
Wezwana do odpowiedzi znów nadaję. Klementynka i Stasiulek czują się dobrze i na pewno będą chcieli się jeszcze z Wami spotkać. Znalazłam jeszcze kilka kartek w pamiętniku Klementyny, a dzięki pomocy Arka (opis zdarzeń w miasteczku) wszystko nabierze barw i znaczenia. A teraz pora na krótkie wyjaśnienie. Nigdy nie artykułowałam tego głośno. Mam raka. Walczę z nim od 2004 r. Wtedy zapadła diagnoza r11; najcięższy rak piersi. Pół roku czerwonej chemii, później operacja usunięcia piersi, 40 naświetlań i... błogi spokój przez 5 lat, przerywany tylko koniecznymi badaniami i uspokojenie, że wszystko jest w porządku. Pracowałam wtedy normalnie, czułam się wspaniale i cieszyłam się każdym dniem. Po 5 latach nastąpiły jednak przerzuty. Walczę z nimi od tej pory do dzisiaj. Zdaniem lekarzy stan na dzisiaj jest bardzo poważny. Biorę chemię, naświetlania, tudzież w międzyczasie miałam operację. Staram się być dzielna i trzymać się mocno. Trudno mi o tym pisać, bo nie chcę być przyczyną jakichkolwiek objawów litości czy też bezsilności. Trzeba walczyć, być dzielną. Jest mi w tej chwili bardzo trudno, bo słabo chodzę, mówię i słyszę.
Kochani moi, trzymajcie się dzielnie, o ile siły mi pozwolą, na pewno postaram się, aby Klementyna i Staś zagościli znów na Portalu. Nasze miasteczko Nowe, pomimo że czasami spotyka się smutne uliczki i mało ożywione place, ma swoja historię i bogatą przeszłość. A przyszłość r11; kto to wie? Może to będzie znów perła Kociewia? To tylko zależy od nas. Róbmy swoje, jak mawiał Młynarski. I tak trzymajmy.
Pozdrawiam Was serdecznie,
23121959
A gdyby ktoś chciał coś więcej o mnie, zapraszam na strony:
http://elipsa.ovh.org/index.php?akcja=fotogaleria_MAMA_W_NOWYM_JORKU_1995
http://elipsa.ovh.org/index.php?akcja=fotogaleria_KRAKOW_2006
Trzymajcie się!
Bardzo, bardzo smutna wiadomość. Danka odeszła, ale będą żyli na tym portalu, jak i w naszej żywej pamięci, zarówno ONa jak i Jej bohaterowie i saga rodzinna. Smutna to chwila ;((, gdy Ktoś tak związany z Nowem, portalem odchodzi, wierzę że do lepszego bytu. .
Wdzięczna autorko,o Stasiulku i Florentynce,bardzo mi przykro,bardzo mi żal,dlaczego los jest taki okrutny i zabiera tak wartościowych ludzi,ale na zawsze zostaniesz w naszych sercach i pamięć o tobie jak i o pamiętniku nie zaginie,po raz ostatni szczerze Ci oddany domino.
