---

wędrując po cmentarzach innowierczych (menonickich, ewangelickich, kirkucie, którego nie ma) zajrzeliśmy też na cmentarz katolicki - stary, ten przy zabytkowej kaplicy św. Jerzego. To, co zobaczyliśmy wywołało w nas uczucie dwojakiego rodzaju: radości i dumy; smutku i żalu. Pierwsze dlatego, że znaleźliśmy tyle świetnie zachowanych mogił nowian z czasów zaborów, gdy niełatwo było być Polakiem. Smutku i żalu, że wiele spośród grobów jest nie tylko zapomnianych, ale uszkodzonych, rozkopanych.
Wyrażam tu swoje prywatne zdanie: ten cmentarz jest regionalnym muzeum pod chmurką. Uważam, że powinniśmy razem wespół: ksiądz proboszcz z radą parafialną, władze gminy, wszelcy ludzie dobrej woli - zadbać o tę nekropolię. Powinniśmy zrobić wszystko, by pozyskać środki finansowe z zewnątrz: z Unii, z grantów a choćby od diabła. Nie grzech brać od niego pieniądze na zbożny cel. To nie jest zadanie dla rodzin, dla parafii, ale nas wszystkich, bo pamięć o przeszłości jest wspólną skarbnicą bez względu na poglądy polityczne, ideologiczne, religijne. JESTEŚMY STĄD - dlatego.